Filip większość czasu spędza na wersalce. Kiedy spotykam go w styczniowe popołudnie w wojcieszowskim mieszaniu na I pierze, leży przykryty kocem. Wygięte w łokciach ręce, przykurczone dłonie i spastyczność twarzy silnie zdradzają jego chorobę – najcięższą postać porażenia mózgowego. Czytaj dalej →

Na styczeń „Echo” już gotowe, świeżutkie i pachnące, a w nim wiele stron, w tym i zajęte przeze mnie tekstem o dziwnych przypadkach odnotowanych przez dyżurnego policjanta. Polecam Czytaj dalej →