Zabawa z ptakami

Spędziłam dwa upalne dni wśród sokolników, ucząc się czeskiego i zgłębiając tajniki polowania z sokołami. Do tej pory ten gatunek ptaka kojarzył mi się jedynie z nowelą Boccaccia, w której to poczciwy drapieżnik zostaje ugotowany na obiad dla ukochanej Mony Giovanny. Te sokoły, które widziałam, raczej na strawę się nie nadawały. Były zbyt piękne i dostojne. Momentami nawet bardzo niezależne, gdy usiłowały przechytrzyć swoich treserów (czy jak ich tam zwą) i zaznać nieco wolności. Niestety, naszpikowane elektroniką, zaraz zostają namierzone i swoboda szybko się kończy. To tak jak w przypadku żony, której mąż kupił telefon komórkowy z GPS-em :).

W nagrodę za to, że tak sumiennie i entuzjastycznie przyswajałam wiedzę z zakresu układania ptaków (brzmi to co najmniej intrygująco), mogłam sobie nawet jednego potrzymać i ponosić na własnej ręce uzbrojonej w megarękawicę  z zamszu ;). Nie ukrywam – podobało mi się to. Podobała by mi się ta zabawa bardziej, gdyby nie widok karmienia ptaków innymi ptakami, czyli niemowletami od matki kury. Toż to prawie kanibalizm. Natura jest bezwzględna i niesprawiedliwa – powiedziałyby na pewno te kurczaczki przed śmiercią, gdyby umiały cokolwiek wyartykułować. Aż strach pomyśleć, że jeden sokół zjada takich pięć dziennie.