Dawid Gudel – animator z Nowego Kościoła

 

We wrześniowym numerze Echa prezentuję sylwetkę Dawida Gudela – człowieka, który zaczarował Nowy Kościół.

Dawid Gudel – Instruktor Kultury w Wiejskim Domu Kultury w Nowym Kościele. Absolwent Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu – kierunek: Kulturoznawstwo. Z zamiłowania ogrodnik, fotograf, raper, piechur i kulgarz.

 

Iwona Pawłowska: Z tego, co udało mi się o Panu dowiedzieć, nie jest Pan stąd. Jak Pan trafił do Nowego Kościoła?

 

Dawid Gudel: Urodziłem się na drodze z Zabiela do Dolistowa Starego. To na Podlasiu. 50km na północ za Białymstokiem. Tak się spieszyłem, że karetka pogotowia musiała się zatrzymać w lesie i tam przyjęto poród. Kiedy opowiadam o tym dzieciom w WDK nie mogą uwierzyć. I z wielkimi oczami pytają: „-Naprawdę??”. Tak, naprawdę. Do Nowego Kościoła trafiłem z Wrocławia. Tam skończyłem studia wyższe – Etnologię. Tuż przed studiowałem Kulturoznawstwo na Uniwersytecie im. A.Mickiewicza w Poznaniu.

 

 

Widzę, że łaczy nas jedna uczelnia. Poznań, Wrocław – duże miasta I nagle Nowy Kościół. Proszę zdradzić, jakie wrażenie wywarła na Panu wieś?

 

Jest zupełnie inna niż podlaskie wsie, w których zwykłem bywać. A bywam w wielu. Do tej pory z dwójką przyjaciół prowadzimy coroczne badania etnomuzykologiczne na północnym-wschodzie Polski i odwiedzamy wiele małych miejsc. Nowy Kościół zadziwił mnie architekturą, położeniem i źródłami. To niesamowite, że we wsi istnieją dwa ujęcia krystalicznej, darmowej wody.

 

Odkrył Pan w niej potencjał. Dużo pracy, poszukiwań to wymagało?

 

W każdym miejscu drzemie jakiś potencjał. Odkrycie go w Nowym Kościele wymagało nieco wysiłku, dziesiątek różnych metod i szczypty przebiegłości, a i tak jestem jeszcze w przedbiegach. Wciąż można zrobić wiele rzeczy, ale teraz to już toczenie kamienia po terenie poziomym, a nie wciąganie go pod górkę.

 

Trzeba przyznać, że mocno Pan zaktywizował mieszkańców Nowego Kościoła. Jak to się robi?

 

Poznaję ludzi. Doświadczenie pokazało, że „Instruktor Kultury” (brzmi groźnie, prawda?) powinien równie często realizować potrzeby ludzi, co proponować własne pomysły. Z lekką przewagą na stronę pierwszego działania. Do tego taki „Kaowiec” (pracownik kulturalno-oświatowy) musi obserwować, słuchać i być wrażliwy na środowisko, w którym pracuje.

 

Sama z niedowierzaniem obserwuję, co dzieje się we wsi i jestem pod wrażeniem murala, który od niedawna zdobi Nowy Kościół. To Pana pomysł? Kto zaangażował się w jego powstanie? Ostatnio namawiana usilnie przez męża wzięłam udział w grze terenowej, jaką Pan organizował podczas otwarcia ścieżki na Czerwony Kamień. To, co mnie zaskoczyło, to sielska, bardzo rodzinna atmosfera spotkania. Naprawdę zawsze jest tak życzliwie?

 

Nie pamiętam, kto dawno temu zaproponował stworzenie tego dzieła, ale to był strzał w dziesiątkę. SKONT – wrocławski writer (graficiarz) i twórca murali wraz ze swoją partnerką Brygidą zrobili niesamowitą robotę.

Powodzenie gry terenowej zaskoczyło nawet mnie. Nie zakładałem, że przyjdzie aż tak dużo uczestniów. Wyciągnięcie ludzi z domów nie jest prostym zadaniem. Wydarzenie to – rozwijając poprzednie pytanie – było jednym z wielu realizowanych w Nowym Kościele z różnym skutkiem. Niektóre działania, w których uczestniczy Dom Kultury nie mają aż takiego powodzenia. Czasem można się zdziwić. Cieszy mnie to, gdy ni stąd, ni zowąd pojawiają się ludzie i emanują zaangażowaniem. W Nowym Kościele jest coraz więcej takich ludzi, dzieci, rodzin.

Warto wspomnieć, że projekt „Spotkajmy się na górze” to pomysł samych mieszkańców. Wniosek do programu Działaj Lokalnie złożyła Biblioteka Gminna w Świerzawie w imieniu nieformalnej grupy Nowy Nowy Kościół. Moim zdaniem wspaniała nazwa.

 

Modne jest teraz tworzenie wsi tematycznych. Ma Pan ambicję, by tak postąpić z Nowym Kościołem?

 

Modne też jest niezrozumienie tej idei. „Wieś patyczków i liści”, „Wieś powietrza”, „Wieś korników i śmieci”. Niektóre ze wsi tematycznych są robione na siłę i odnoszą mierny skutek. Mamy przykłady w naszym powiecie, które przemilczę. Każda wieś może być wsią tematyczną, tylko po co? Może nią też nie być. Wielu wyszłoby to na dobre. Mieszkańcy małych miejsc czasem potrzebują iskry, inicjatora i gdy pojawia się ktoś, kto mówi: „Zróbcie wieś tematyczną!” – wszyscy klaszczą i popierają pomysł. Pytanie, czy stworzenie przysłowiowej „Wsi patyczków i liści” czy „Kiszonego ogórka” jest im potrzebne. Drugą kwestią jest cel takich działań. Co to da mieszkańcom? Jaki będzie to miało wpływ na wieś? Czy oni to czują i będą chcieli zaangażować się w działania. To złożony proces moim zdaniem, który „twórcy” wsi tematycznych muszą zgłębić pieczołowicie, zanim zabiorą się do pracy.

 

Zdradzi Pan swoje plany odnośnie wsi na najbliższy czas?

 

Tajemnica.

 

Rozumiem, nie przyciskam do murala 🙂. To przynajmniej proszę zdradzić, czy Nowy Kościół to przystanek przesiadkowy na Pana drodze czy miejsce docelowe?

 

Jest wiele miejsc na Ziemi, które odwiedziłem i ogromna ilość, które chciałbym odwiedzić.

 

I znów wymijająca odpowiedź 🙂. A z czego jest Pan dumny? Co na pewno by udoskonalił? Chodzi oczywiście o działania w lokalnym środowisku.

 

Udoskonaliłbym wiele rzeczy, ale dyplomatycznie zostawię to dla siebie

Jestem dumny z Mieszkańców, których co raz większe grono angażuje się w działania dla dobra wsi. Co raz więcej osób przeciera oczy ze zdziwieniem, że można zrobić „coś dla wioski” i będzie to miało ogromne efekty.

 

Dziękuję za rozmowę. Mam nadzieję, że jeszcze nie raz będzie mi dane uczestniczyć w imprezach przez Pana organizowanych. Niekoniecznie skacząc w worku – jak było ostatnio 🙂.

z Dawidem Gudelem rozmawiała Iwona Pawłowska

 

 

 

 

 

Ten wpis został opublikowany w kategorii Artykuł - Echo Złotoryi, Wywiad. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *