Róbmy swoje…

Dziś nietypowo zacznę i zakończę cudzymi słowami 😉

„Kluczowe jest właściwe wychowanie kobiet, a mianowicie ugruntowanie dziewcząt do cnót niewieścich. Dziś obserwujemy w kulturze bardzo niebezpieczne zjawisko moralne, także religijne, pewnego zepsucia duchowego kobiety polegającego na rozbudzeniu w kobiecie pychy, która się przejawia próżnością, zainteresowaniem wyłącznie sobą, egotyzmem, zwalczaniem obiektywnego porządku na rzecz widzenia siebie” – powiedział Skrzydlewski “Naszemu Dziennikowi”. “Jeśli takie postawy się upowszechnią, to jednocześnie zabija się rodzinę, zamyka się na płodność. A przecież ludzie potrzebują domu pojętego nie tylko jako miejsce, lecz jako etos”
Od wczoraj głośno o cnotach niewieścich, które od nowego roku szkolnego nauczyciele mają umacniać wśród uczennic. Kiedy o tym usłyszałam, miałam przez chwilę nadzieję, że to żart, być może efekt sezonu ogórkowego w mediach, ale nie – za moment przekonałam się, że to było na serio.

Zupełnie śmiertelnie poważnie. Przy czym ta powaga i majestat ministerstwa dziwnie nie wpisują się ostatnio w pojęcia mądrości, rozsądku, postępu, nauki… czyli wszystkiego, co ze szkołą powinno być związane. Strasznie to smutne, że nadchodzi okres ciemnoty, zacofania, które to zjawiska decydenci w swoich ciasnych i zaburzonych umysłach nazywają powrotem do tradycyjnego systemu wartości.
Tradycyjnie wychowywana dziewczynka ma być materiałem na żonę i reproduktorkę. Nie powinna być świadoma siebie ani własnych potrzeb. Powinna być skromna i uległa, bogobojna i pokorna. Takie fantazje seksualne ulizanych panów w garniturach. Zaczyna się spełniać czarny sen z „Opowieści podręcznej”. Antyutopia w Polskim Ładzie. Patriarchat w ujęciu pewnych absolwentów KUL-u.
Cała nadzieja w nauczycielach, którzy już niejednego ministra przeżyli w swojej (i jego) karierze i nie zwariowali w natłoku nowych wizji edukacji oraz wychowania.
Jak napisał niezawodny w komentowaniu rzeczywistości Młynarski:
„Róbmy swoje,
A Ty, Widzu, brawo bij,
Róbmy swoje,
A ty nasze zdrowie pij,
Niejedną jeszcze paranoję
Przetrzymać przyjdzie robiąc swoje, kochani,
Róbmy swoje,
Żeby było na co wyjść!” 

Ten wpis został opublikowany w kategorii Bez kategorii. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *