Zgodnie z mą wolą wreszcie słońce zsałończyło. I już od dwu dni słończy przy czym niebo niebieszczy. Matury sprawdziłam. Jako stachanowiec zrobiłam 150% normy, choć zapłacą mi za normę i ani ciuta, czyli złotówki więcej. Ku chwale ojczyzny zatem zmagałam się z absurdem wypracowań. Ale ja już tak mam i z tego nie wyrosnę ;). Jak to moja koleżanka mawia: Praca lubi głupich.
Wzięłam dziś aparat do ręki i poszłam uprawiać makro w ogrodzie. I muszę ze wstydem przyznać, że robiłam za paparazzi, bo na gorącym uczynku, czyli w amorach zastałam niejedną owadzią parę. Zwykle ci kochankowie uwagi na mnie nie zwracali, zajęci bezbrzeżnie sobą, więc uchwyciłam ich bezwstydnie w rozmaitych konfiguracjach. Junior Młodszy po obejrzeniu kilku zdjęć zapytał ze wzruszającą naiwnością: A dlaczego te żuki tak noszą się na barana? Już rozumiem, skąd propozycja dostatecznej z przyrody na koniec roku :).
Pod wieczór jeszcze zaliczyłam wypad plenerowy na Ostrzycę (około 500 metrów nad poziomem morza). Samo wdrapanie się na szczyt było szczytem moich możliwości. Po dwóch weekendach siedzenia nad maturami zapomniałam, jak się chodzi po górkach. Pora sobie to przypomnieć. Toć niedługo (za miesiąc) wakacje :). A plener? Po prostu się odbył. Ostrzyca lepiej wygląda z dołu niż dół z góry 😉